امیرالمومنین

ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﯾﻨﮑﻪ " ﻋـﺎﺑـﺪ"ﺑﺎﺷﯽ" ﻋـَبد" ﺑـﺎﺵ !

ﺷـﯿﻄﺎﻥ ﻫﻢ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻪ 6 هزار ﺳـﺎﻝ ﻋﺒـﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩ.

ﻋـﺎﺑـﺪ ﺷﺪ، ﺍﻣﺎ " ﻋـَﺒـﺪ "ﻧـﺸﺪ ...

ﺗــﺎ ﻋـَﺒـﺪ ﻧـﺸﻮﯼ، ﻋﺒﺎﺩﺗﺖ ﺳـﻮﺩﯼ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﻧـﺪﺍﺭﺩ؛

ﻋـَﺒﺪ ﺑﻮﺩﻥ ﯾﻌﻨﯽ:

ﺑﺒـﯿﻦ ﺧﺪﺍﯾﺖ ﭼﻪ ﻣﯽﺧـﻮﺍﻫﺪ، ﻧﻪ دلت..
"علامه حسن زاده املی"

ای مالك!

بدان اگر مهربان باشی تورا به داشتن انگيزه های پنهان متهم ميكنند، ولی مهربان باش.
اگرشريف و درستكارباشی فريبت ميدهند،
ولی شريف ودرستكار باش .
نيكيهای امروزت را فراموش ميكنند،
ولی نيكوكار باش .
بهترينهای خودت را به ديگران ببخش،
حتی اگر اندك باشد.
درانتها خواهی ديد آنچه مي ماند ميان تو و خداي توست، نه ميان تو ومردم.......

*نهج البلاغه *

* چندگاهیست وقتی میگویم:
 «و فی کل الساعة»
دلم می سوزد که همه ساعاتم ازآن تو نیست
 * وقتی می گویم:
 «ولیا و حافظا»
احساس می کنم که سرپرستم، امامم کنار من ایستاده و قطره های اشکم را به نظاره نشسته است.
 * وقتی می گویم:
 «و قائدا وناصرا»
به یاد پیروزی لشکرت، در میان گریه لبخند بر لبم نقش می بندد.
 * وقتی می گویم:
 «و دلیلا و عینا»
یقین دارم که تو راهنما و ناظر اعمال منی.
 * وقتی می گویم:
 «حتی تسکنه أرضک طوعا»
یقین دارم که روزی حکومت تو بر زمین گسترده می شود و همگی شاهد مدینه فاضله ات خواهیم بود.
 * وقتی می گویم:
 «و تمتعه فیها طویلا»
به حال آنانی که در زمان طولانی حکومت شیرین تو طعم عدالت را می چشند غبطه می خورم و
* چندگاهیست دعای فرج را چندبار
می خوانم. تا هم با آمدن نامت دلم بلرزد،
 هم اشکم بریزد،
هم در جست و جویت باشم،
 هم سرپرستم باشی،
هم به حال مردمان عصر ظهور غبطه بخورم. وهم احساس کنم خدا در
نزدیکی من است.....
و باز هم از ته دل مخلصانه
 * می گویم :

 '' اللهم عجل لولیک الفرج

تنها ترین امام زمین
مقتدای شهر

تنها، چه میکنی؟
تو کجایی؟ کجای شهر؟

وقتی کسی
برای تو تب هم نمی کند

دیگر نسوز
این همه آقا به پای شهر

تو گریه میکنی و صدایت نمی رسد

گم می شود
صدای تو در خنده های شهر *
تهمت ، ریا و غیبت و
رزق حرام و قتل

ای وای من!!!
چه می کشی از ماجرای شهر

دلخوش نکن
به “ندبه”ی جمعه، خودت بیا

با این همه گناه نگیرد دعای شهر!
اینجا کسی برای تو کاری نمی کند

فهمیده ام که
خسته ای از ادعای شهر
گاه از نبودنت مثلا گریه می کنند *
شرمنده ام!
از این همه کذب و ادای شهر

هر روز دیده می شوی
اما کسی تو را
نشناخت ای غریبه ترین آشِنای شهر

جمعه…
غروب…
گریه ی بی اختیار من…
آقا دلم گرفته شبیه هوای شهر . .

اللهم عجل لولیک الفرج.
 شرمنده ایم.آقا

تو کجایی ؟
شده ام باز هوایی
چه شود جمعه ی این هفته بیایی ؟
به جمالت… به جلالت… دل ما را بربایی…
اللهم عجل الولیک الفرج

و اما
جواب امام زمان:

تو خودت!
مدعی دوستی و مهر شدیدی که به هر شعر جدیدی،
ز هجران و غمم ناله سرایی ، تو کجایی؟
تو که یک عمر سرودی «تو کجایی؟» تو کجایی؟

چه کسی قلب تو را سوی خدای تو کشانده؟
چه کسی در پی هر غصه ی تو اشک چکانده؟
چه خطرها به دعایم ز کنار تو گذر کرد
چه زمان ها که تو غافل شدی و یار به قلب تو نظر کرد...
و تو با چشم و دل بسته فقط گفتی...
تو کجایی!؟ و ای کاش بیایی!
هر زمان خواهش دل با نظر یار یکی بود، تو بودی...
هر زمان بود تفاوت ، تو رفتی ، تو نماندی!
خواهش نفس شده یار و خدایت …
و همین است که تاثیر نبخشند به دع ایت …
و به آفاق نبردند صدایت…
و غریب است امامت!
من که هستم ،
تو کجایی؟
تو خودت کاش بیایی
به خودت کاش بیایی...!
العجل العجل یا مولای یا صاحب الزمان

من دل شکسته ام تو چرا گریه میکنی؟
داری کدام بغض مرا گریه میکنی؟

گریان غروب ها به کجا خیره میشوی؟
هر روز صبح زود چرا گریه میکنی؟

دارم برای غربت تو گریه میکنم
داری برای غربت ما گریه میکنی؟

عمری ست ازتو غافلم و تو برای من
شبهای جمعه پیش خدا گریه میکنی

دلشوره های امشب من بی دلیل نیست
سربر کدام خاک؟کجا گریه میکنی؟

این ابرها همیشه که باران نمیشوند
شاید تو بغض کرده ای یا گریه میکنی

برگشته ایم خسته، شرمنده،فقیر...
یا ایها العزیز...چراگریه میکنی
 
موضوعات مرتبط: امام زمان(عج)اشعار
برچسب‌ها: امام زمانبهترین اشعار برای امام زمانیا مهدیimam zamanimam mahdimahdiya mahdi

فضائل علی (ع) بیشمار است

سبط ابن جوزی در تذکرة الخواص می گوید:

مجاهد روایت کرد که مردی از عباس پرسید

فضائل علی (ع) چه قدر زیاد است؟

گمان می کنم به سه هزار برسد.

ابن عباس گفت: "به سی هزار نزدیک است."

بعد گفت:اگر درختان، قلم و آب دریاها، مرکب

و انس و جن، نویسنده و حسابگر بشوند

فضائل علی(ع) را نتوانند بشمارند.

منبع:برگرفته از کتاب"امام عل (ع) اولین مظلوم تاریخ"

اصحاب امام  علی ( ع ) گفتند : یا امیرالمؤ منین ! ای کاش از آنچه که از پیغمبر به شما رسیده ، برای اطمینان خاطر به ما چیزی نشان می دادی ؟
فرمود : اگر یکی از عجایب مرا ببینید کافر می شوید ، و می گویید ساحر و دروغگو و کاهن است ، و تازه این بهترین سخن شما درباره من است .
گفتند : همه ما می دانیم که تو وارث پیغمبری ، و علم او به تو رسیده .
فرمود : علم عالم سخت و محکم است ، و جز مؤ منی که خدا قلبش را برای ایمان آزموده باشد ، و به روحی از خود تاییدش کرده باشد ، تاب تحمل آن را ندارد .
سپس فرمود : شما تا بعضی از عجایب مرا و آنچه از علمی که خدا به من داده ، نشان ندهم راضی نمی شوید ، وقتی نماز عشا را خواندم همراه من بیایید .
وقتی نماز عشا را خواند ، راه پشت کوفه را در پیش گرفت ، و هفتاد نفر که در نظر خودشان بهترین شیعیان بودند دنبال ایشان رفتند ، فرمود : من چیزی به شما نشان نمی دهم تا عهد و پیمان خدا را از شما بگیرم که به من کافر نشوید ، و امر سنگین و نادرستی به من نسبت ندهید ، چون که به خدا قسم به شما چیزی نشان نمی دهم جز آنچه پیغمبر ( ص ) به من یاد داده و عهد و پیمانی محکم تر از آنچه خدا از پیغمبرانش گرفته ، از آنها گرفت ، و فرمود : رو از من بگردانید ، تا دعایی که می خواهم ، بخوانم ، و شنیدند دعاهایی که مانندش را نشنیده بودند خواند و فرمود : رو بگردانید ، و چون روگرداندند ، دیدند از یک طرف باغ ها و نهرهایی است و از طرفی آتش فروزانی زبانه می کشد ، به طوری که در معاینه بهشت و دوزخ هیچ شک نکردند ، و آن که از همه خوش گفتارتر بود گفت : این سحر بزرگی است ، و به جز دو نفر همه کافر برگشتند ، و چون با آن دو نفر برگشت فرمود : گفتار اینها را شنیدند ؟
تا آن جا که فرمود : و چون به مسجد کوفه رسیدند دعاهایی خواند که سنگریزه های مسجد در و یاقوت شد ، و به آن دو نفر فرمود : چه می بینید ؟
گفتند : در و یاقوت است ، فرمود : اگر درباره امری بزرگتر از این هم خدا را قسم بدهم ، خواسته ام را انجام می دهد ، و یکی از آن دو هم کافر شد ، ولی دیگری ثابت ماند ، و حضرت به او فرمود : اگر از این در و یاقوت ها برداری پشیمان شوی و اگر هم برنداری پشیمان می شوی ، و حرص او را رها نکرد تا دری برداشت و در آستین گذاشت ، و چون صبح شد دید در سفیدی است که کسی مثلش را ندیده ، گفت : یا امیرالمؤ منین من یکی از آن درها را برداشتم .
فرمود : برای چه ؟
گفت : می خواستم بدانم حق است یا باطل ؟
فرمود : اگر آن را به جای خود برگردانی خدا عوض آن بهشت را به تو می دهد ، اگر برنگردانی خدا جهنم را در عوض به تو می دهد ، و آن مرد برخاست و دُر را به جایی که برداشته بود برگرداند ، و حضرت آن را به سنگریزه مبدل کرد ، مانند سابق ، و بعضی گفتند : آن مرد میثم تمار بود ، و بعضی گفتند : عمرو بن حمق خزاعی .

امام صادق (ع) از رسول خدا(ص) روایات می کند که آن حضرت فرمود:

خداوند متعال برای برادر من علی بن ابی طالب برتریهائی قرار داده که شماره آنرا نمی داند مگر خدای بزرگ،هر کس ذکر کند

فضیلتی از فضائل علی را و اعتقاد به آن داشته باشد خداوند گناهان گذشته و آینده را میآمرزد (آمرزش گناهان آینده شاید بدین معنی باشد که باز داشته می شود از گناه در آینده و منظور البته گناهانی است که حقوق مردم در آن دخالت نداشته باشد)

بعد حضرت فرمود:

هر کس بنویسد فضیتی از فضائل علی را پیوسته فرشتگان برای او طلب آمرزش می کنند مادامیکه اثر آن نوشته باقی بماند و هر کس گوش دهد بفضیلتی از فضائل علی(ع) خداوند گناهانی را که از او بواسطه گوش دادن بمحرمات سرزده بیامرزد،و هر کس نظر کند در نوشته ای از فضائل علی (ع) خداوند می آمرزد گناهانی را که از او بعلت نگاه کردن در محرمات مرتکب شده.

پس از آن رسولخدا(ص)فرود:

نظر کردن به روی علی عبادت است وپذیرفته نمی شود ایمان بنده ای مگرتوأم باشد با ولادت و محبت علی بن ابی طالب (ع)

(امالی شیخ صدوق)