امیرالمومنین

هر که را فيض ازل از بخت برخوردار کرد
جای در ظلّ لوای حيدر کرّار كرد

مظهر الطاف يزدان، قبله امکان، علی
که حق او را معينِ احمد مختار كرد

او خدا بود؟، بشر بود؟، علی بود؟، که بود؟

مانده حق نیز که او را به چه تفسیر کند

امام على عليه السلام :

 منْ كَثُرَ مِزَاحُهُ اسْتُجْهِل‏

هر كس زياد شوخى كند، نادان شمرده مى شود

«تصنیف غررالحکم و دررالکلم ص 222 ، ح4472»

على زیباترین نام جهان است ،

على ذکر لب صاحب زمان است،

به کورى دو چشم اهل انکار،

فقط حیدر امیر مؤمنان است.

امام علی(ع): آنکه در گناهان بسیار اندیشه کند این کار اورا به گناه می کشاند.

(غرر الحکم.ص623)

روز ايجاد كه حق خلقت دنيا مےكرد
پسِ پرده، علے بود تماشا مےكرد

بلكه از آينة كُنتُ نبيّاً چو نبے
سِير در آب و گِل آدم و حوّا مےكرد

عالمی در عالم معنـــا، نجف
قطعه ای از جنة المأوا، نجف
بارگــاهِ قدس قدّیسِ وجود
آستانِ عرشیِ مولا، نجف
پایگاهِ مستیِ بدمست ها
پایتخت کشور دل‌ها، نجف

امام علے (ع) :
وقتے به کودک وعده اے دادید، وفا کنید
زیرا کودکان، شما را رازق خود مے دانند. خداوند عزوجل از هیچ چیز مانند پایمال شدن حق زنان و کودکان خشم نمے گیرد.

کافی، ج۶،ص۵۰

یتیمان کاسه های شیر را بر خاک اندازید

مجال دلنوازی با "علی" بسیار کوتاه است.

نه خدا توانمش خواند، نه بشر توانمش گفت

متحیرم چه نامم، شه ملک لافتی را......