امیرالمومنین

علی بُوَد اسد الله....

نوشته بر در فردوس، کاتبانِ قضا

نبی رسول و، ولیعهد حیدرِ کرار

زنام اوست مُعلّق، زمین بدین هنجار

علی امام و، علی ایمن و، علی ایمان

علی امین و، علی سرور، علی سردار

علی علیم و، علی عالم و، علی اعلم

علی حکیم و، علی حاکم و، علی مختار

علی نصیر و، علی ناصر و، علی منصور

علی مظفّر و غالب، علی سپهسالار

علی عزیز و، علی عزّت و، علی افضل

.

.

.

.

شاعر: لسان الغیب(حافظ)

 بقیه ی شعر در ادامه مطلب....

علی و شب....

نیمه شب، زمزه ای هست بلند

                                که مرا میگُسلد، بند از بند

هست جانسوز تر از ناله ی نی

                                       کرده صد ناله، به یک زمزمه طی

چه روان بخش، صدائی دارد

                                  شور عشق است و، نوائی دارد

نغمه هایی که ز سازش خیزد

                             شور در چنگ دو عالم ریزد

بسکه با شور و نوا، دمساز است

                            به سماوات، طنین انداز است

.

.

.

.

                                                                                       شاعر: غلامحسین جواهری «وجدی»

بقیه شعر در ادامه مطلب....

پایه ی توحید.....

از ولای مرتضی، دل سینه ی سینا شود

در تکلم با خدا، چون حضرت موسی شود

دل کند در آسمان عشق آنشه، چون عروج

آگه از اسرار سبحان الذی اسری شود

کاخ ایمان، بی تولای علی، یابد خلل

با ولایش پایه ی توحید، پا بر جا شود

در دعا پیوسته برگو، یا علی چون یاعلی

با دعا گر شد قرین، از نُه فلک بالا شود

یا علی باشد چو ذکر حلقه ی باب بهشت

یا علی گو، تا برویت باب جنت وا شود

در حساب ابجد و ، قانون اعداد جمل

هو، چو در هو ضرب گردد، یا علی پیدا شود

شاعر: شاه طاهر انجدانی شیرازی.

ﺷﻌﺮﯼ ﺑﯽ ﻧﻘﻄﻪ ﺩﺭ ﻭﺻﻒ ﺍﻣﺎﻡ ﻋﻠﯽ علیه السلام

ﺍﻟﺴّﻼﻡ ﺍﯼ ﻫﺎﺩﯼ ﺩﻟﻬﺎ ﻋﻠﯽ
ﺍﻭﻝ ﻃﻮﻣﺎﺭ ﻫﺮ ﺍﻣﻼ ﻋﻠﯽ
ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﺩﻝ ﺳﻬﯽ ﺳﺮﻭﺭ ﻋﻠﯽ
ﺍﯼ ﺍﻣﺎﻡ ﺍﻭّﻝ ﻭ ﻣﻮﻻ ﻋﻠﯽ
ﻭﯼ ﻋﻮﺍﻟﻢ ﺭﺍ ﻋﻤﺎﺩِ ﺩﺍﺩ ﻭ ﻋﺪﻝ
ﺳﺎﻟﮏ ﺳﺮﻣﺪ ﮔﻞ ﮔﻠﻬﺎ ﻋﻠﯽ
ﺁﻣﺮ ﻣﻬﺮ ﻭﻣﻪ ﻭ ﺣﻮﺭ ﻭ ﻣﻠﮏ
ﺩﻭﻡ ﺁﻝ ﮐﺴﺎ ﻭﺍﻻ ﻋﻠﯽ
ﻫﻢ ﻃﻠﻮﻉ ﻣﻬﺮ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺎﻩ ﻣﺴﺎ
ﻫﻢ ﺳﺤﺮ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺳﺮﻭﺭ ﺁﺭﺍ ﻋﻠﯽ
ﺍﯼ ﺍﻣﻢ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻣﺮﺍﺩ ﻭ ﻫﻢ ﻣﺪﺩ
ﺭﺍﺡ ﺭﻭﺡ ﻭ ﻟﻮﻟﻮ ﻻﻻ ﻋﻠﯽ
ﻣﺤﺮﻡ ﺍﺳﺮﺍﺭ ﺍﻟﻠﻪ ﺍﻟﺼّﻤﺪ
ﺍﺳﻮﻩ ﺍﺳﻼﻣﯽ ﻭ ﺳﻠﻤﯽ ﻋﻠﯽ
ﻟﻮﺡ ﻭ ﮐﺮﺳﯽ ﺭﺍ ﻣُﻤِﺪّ ﻭ ﺩﺍﻭﺭﯼ
ﺣﺎﻣﯽ ﺩﺍﺭﺍ ﮔﺪﺍ ﺍﻋﻤﯽ ﻋﻠﯽ
ﻫﻢ ﻭﻟﯽّ ﻭ ﻫﻢ ﻭﺻﯽّ ﺍﻋﻠﻤﯽ
ﺻﻬﺮ ﺍﺣﻤﺪ ﻫﻤﺪﻡ ﻃﺎﻫﺎ ﻋﻠﯽ
ﻫﻤﺴﺮ ﺍﻡّ ﺍﻻﺋﻤّﻪ ﻃﺎﻫﺮﻩ
ﻭﺍﻟﺪ ﺩﻭ ﮔﻮﻫﺮ ﺍﻋﻼ ﻋﻠﯽ
ﻫﻢ ﺩﻭﺍﯼ ﺩﺭﺩ ﻫﺮ ﺍﻫﻞ ﺩﻟﯽ
ﻫﻢ ﻋﻠﻮﻡ ﻭﺣﯽ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺍ ﻋﻠﯽ
ﻣﻮﻟﺪ ﻭﯼ ﺩﺭ ﺳﺮﺍﯼ ﮐﺮﺩﮔﺎﺭ
ﺩﺭ ﻣﺼﻠّﯽ ﮐﺮﺩﻩ ﺳﺮ ﺳﻮﺩﺍ ﻋﻠﯽ
ﺭﺍﺩﻣﺮﺩﯼ ﺭﻫﺮﻭﯼ ﻋُﻠﻮﯼ ﻣﺮﺍﻡ
ﺩﺭ ﺩﻭﻋﺎﻟﻢ ﻋﺎﻟﯽ ﻭ ﺍﻭﻻ ﻋﻠﯽ
ﻋﺎﻟﻤﯽ ﻋﻤّﺎﺭ ﺩﺭ ﻋﻠﻢ ﻭﻋﻤﻞ
ﺩﺍﺩ ﻫﻮﺩ ﻭ ﺻﺎﻟﺢ ﻭ ﻣﻮﺳﯽ ﻋﻠﯽ
ﺭﺍﺱ ﮐﻞّ ﻣﺎﺳَﻮَﺍﻟﻠﻪ ﻣﺎ ﺣﺼﻞ
ﺍﻭﻝ ﺍﺣﻤﺪ ﺩﻭّﻣﯽ ﺍﻣّﺎ ﻋﻠﯽ
ﻫﻢ ﺻﺪﺍﯼ ﺍﺣﻤﺪ ﻭ ﺭﺍﻡ ﺍﺣﺪ
ﺳﻠّﻤﻮ ﺻﻠّﯽ ﻋﻠﯽ ﻣﻬﻤﺎ ﻋﻠﯽ
ﻭﺍﻟﻪ ﻣﻬﺮ ﻋﻠﯽّ ﺍﻋﻠﻤﻢ
ﮐﺮﺩﻩ ﺩﺭ ﺩﻟﻬﺎﯼ ﻣﺎ ﻣﺎﻭﺍ ﻋﻠﯽ
ﺩﺭ ﺳﺮﻭﺩﻩ ﺍﺳﻢ ﺭﺍ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺩﺍﺭ
ﮐﺮﺩ ﻻﺍﺩﺭﯼ ﮐﻼﻡ ﻣﺎ ﻋﻠﯽ
ﻣﺪﺡ ﻣﻮﻻ ﮐﺮﺩﻩ ﺩﻝ ﺁﺳﻮﺩه اﻡ
ﺩﺭ ﻟﺤﺪ ﻋﺎﻟﯽ ﺩﻫﺪ ﺍﻋﻄﺎ ﻋﻠﯽ
ﻫﺮ ﮐﺴﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﮔﻠﯽ ﻣﺎ ﺳﺮﻭﺭﯼ
ﻫﺎ ﻋﻠﯽٌ ﻫﺎ ﻋﻠﯽٌ ﻫﺎ ﻋﻠﯽ ً

نادعلـــــــــــــــــــــیاً"به هوای نجف
یادحــــــــــــــــــــــرم برده قرارم ز کف
باز هوای نجـــــــــــــــــــــفم آرزوست
مهر عــــــــــــــــلی در دو جهان آبروست
یک نظـــــــــــــــــــــــرم گر بکند بوتراب
ذره ناچیز شود آفــــــــــــــــــــــــــــتاب
حیدر کــــــــــــــــــــــــــرار علیک السلام
عشق فقط حب علـــــــــــــــــــی والسلام
زیرنشین علمش انبــــــــــــــــــــــــــیا
سید و سالار همه اوصـــــــــــــــــــــــــــیا
نفس نبی،حبل مــــــــــــتین،روح دین
مظهر اسماء خــــــــــــــــــــــــدا در زمین
حشر محبان علــــــــــــــــــــــــی با علی
درهمه احوال بگو یاعلـــــــــــــــــــــی

ما بگوییم یاعلی دشمن بگوید الفرار

نام زیبای علی باشد به گوشش یادگار

 لرزه افتاده به پای داعش و وهابیت...

لافتی الاعلی لاسیف الا ذوالفقار

بنی ادم اعضای یکدیگرند...همه یک به یک نوکر حیدرند

چو عضوی به درد اورد روزگار...مدد گیرد از صاحب ذوالفقار

تو کز محنت این جهان در غمی...چو خواهی رهایی بگو یا علی

خرد را یافتم گفتم علی کیست ؟ / بگفت آنکس که وصفش حد کس نیست

علی ویران نشین عرش پیماست / از این پایین تر از آن هم بالاست

علی سری مگو در ذات معبود / علی عبدی که پیش از بود هم بود

علی چشم خدا دست خدا بود / خدا داند که کی بود و کجا بود

چه می گویم که می داند علی کیست ؟ / علی اعجوبه ای در ملک هستی است

علی ماهی که در هر دل درخشید / به یک شب در چهل منزل درخشید

علی آه دل بشکسته دل هاست / علی فریاد از عصیان خجل هاست

علی شمعی که عمری بی صدا سوخت / چراغ عدل را در عالم افروخت

که غیر از او به قاتل شیر بخشید / که جز او خصم را شمشیر بخشید

شب معراج نشنیدی که احمد / در آن خلوت سرای حی سرمد

بهر جانب که چشم خویش بگشود / علی بود و علی بود و علی بود

سرا پا اشک بود و خنده می کرد / نشاط کودکی را زنده می کرد

بیابان را چنان از اشک پوشید / که هر نخلی ز چشمش آب نوشید

قلم لرزان زبان قاصر سخن پست / تهی دستم تهی دستم تهی دست

چه گویم تا نریزد آبرویم / تو خود گو کیستی تا من بگویم

تو شاه هر دو عالم ما گدائیم / تو دست حق و ما بی دست و پاییم

شجاعت تکیه بر تیغ تو داده / جوانمردی به پایت ایستا



قلبم از کار که افتاد به من شوک ندهید


نام حیدر که بیاید ضربان می گیرد

یا علی....