امیرالمومنین

جان ما جانانه ما را آبرو بخشیده است
این دل دیوانه ما را آبرو بخشیده است

باب شه باز است، مهمان می پذیرد،خوب و زشت
لطف صاحب خانه ما را آبرو بخشیده است
.....

شاعر: ولی الله کلامی زنجانی

بقیه شعر در ادامه مطلب...

آیینه ای از ذات ربُّ العالمین است
آری فقط حیدر امیر المؤمنین است

بر طاق عرش حق به دستور خداوند
حک شد یل محشر امیرالمؤمنین است

چیزی نگفتیم ونمی گوئیم جز این ...
که ساقی کوثر امیرالمؤمنین است

او پشت طاغـوت زمانه بر زمین زد
فرمانده یِ خیبر امیر المؤمنین است

میزان روز رستـخیزم بوتراب است
وقت قضـا داور امیرالمؤمنین است

زیر هجوم طعـنه های دشمن دین
غم نیست تا سنگر امیرالمؤمنین است

وقتی که مهدی می زند تکیه به کعبه
ذکـر لب دلــبر امیرالمؤمنین است

عید غدیر بر تمامی شیعیان جهان مبارک...

ملائڪ را پس از ذڪر خداوند
زِ هر ذڪری مقدم، یاعلی بود

 چو جان در پیڪر آدم دمیدند
همانּ دم ذڪر آدم  یاعلی بود

یا علــــــــــــــــــــے (ع)

نوشتہ بر درِ جنٺ بہ خط سبز و جلے

شفیع روز قیامت محمد اسٺ و علے

علے امام مڹ اسٺ و منم غلام علے

هزار جاڹ گرامے فداے نام علــــــــــے

 آدҐ ، ندیدہ عاشق دلبر نمیشود
 
 ڪشتے بدوטּ آب ، شناور نمیشود
 
 دلبر زیاد بودہ و امّا در ایטּ میاטּ
 
 هر دلبرے ڪـہ "حضرت حیدر" نمے شود 

       مدح امیرالمومنین:

" ای تیر غمت را دل عشّاق نشانه "
در عرش ،  نجف ، کعبه تویی صاحب خانه
چشمم همه سو دور زد و از تو نشان دید
" یعنی همه جا عکس رخ یار توان دید "
دست کرمت بنده نواز است همیشه
ابروی تو محراب نماز است همیشه
محتاج خلایق نشود هیچ زمانی
دستی که به سوی تو دراز است همیشه
تحویل گرفتی چه قدر گرم و صمیمی
من را که سراپام نیاز است همیشه
بهتر که شود بسته به رویم همه درها
وقتی در این میکده باز است همیشه
انگور اگر از تاک ضریح تو درآید
نوشیدن مِی نیز مُجاز است همیشه
مَنْ ماتَ عَلی حُبّکَ قد ماتَ شهیداً
این شور عراقیِّ حجاز است همیشه

به خدای منان
به تمام قران
به جلال احمد
به مقام حیدر
به کمال زهرا
به وقار زینب
به شبیر و شبر
به بهشت و کوثر
به قتال حمزه
به نبرد مالک
به صفای سلمان
به خلوص بوذر
به حقیقت دین
به تمام ایمان
.

.

.

بقیه شعر در ادامه مطلب:

بنویسند اگر نام علی بر دل سنگ

سنگ را چاره به جز نرم شدن راهی نیست

از همان اول خلقت به خلایق گفتند

که به جز حیدر و آلش به جهان شاهی نیست...

هر که را فيض ازل از بخت برخوردار کرد
جای در ظلّ لوای حيدر کرّار كرد

مظهر الطاف يزدان، قبله امکان، علی
که حق او را معينِ احمد مختار كرد

او خدا بود؟، بشر بود؟، علی بود؟، که بود؟

مانده حق نیز که او را به چه تفسیر کند